PREDGOVOR

            "Govorenje jezika" je pojava koja se sve više uvlači u savremeno hri­šćan­stvo i koja se stručno naziva glosolalijom, a čini dio šireg sadržaja hari­zma­tskog pokreta.  Već oko tri decenije govorenje jezika privlači pažnju autora ove knjige, koji već godinama proučava spomenutu temu služeći se kako biblijskim svje­do­čan­stvom, tako i brojnim i raznovrsnim stavovima zastupljenim u savremenim ra­spra­vama unutar crkvenih odbora, zatim naučno-istraživačkim radovima i raz­go­vo­rima, koje je vodio sa ljudima iz raznih krajeva svijeta, kompetentnim da govore o toj temi.

            U posljednjih trideset godina harizmatski pokret se razvijao u tri etape. Pr­va etapa je počela oko 1900. godine i manifestovala se u tradicionalnim pen­ta­ko­stal­nim crkvama, u kojima se govorenje jezika označava krštenje Svetim Duhom i veću duhovnu snagu.

            Druga etapa je počela 1960-tih godina, kada se govorenje jezika uvuklo u većinu tradicionalnih hrišćanskih crkava, uključujući i metodiste, prezbiterijaniste, lu­te­rane, baptističke denominacije, kao i rimo-katoličku crkvu.  Ova etapa je po­zna­ta pod nazivom neopentakostalizam ili obnovljeni harizmatski pokret.  Treća etapa je po­čela 1980-tih, a takodje je vezana za harizmatski pokret, koji je rasprostranjen ši­rom svijeta.  Izmedju ostalog, karakteristična je po naglašavanju tzv. moćnog propo­vijedanja jevandjelja, koje koristi molitvu isključivo u svrhu čudesnog izliječenja. Zna­čajan dio još aktuelne treće etape obnovljenog harizmatskog pokreta čine crkve proslave.  Inicijativu prilikom osnivanja ovakvih crkava su, kako kažu ljudi koji se bave izučavanjem ove etape, preuzele obnovljene harizmatske crkve.

            Važno je primijetiti da su ove tri etape dio harizmatskog pokreta zastuplje­nog u hrišćanstvu.  Zahvaljujući ovim trima etapama, skoro je svaka hrišćanska de­no­minacija prožeta različitim oblicima harizmatskog pokreta.  Sila tog pokreta je dosta jaka i često se lako prilagodjava novim zbivanjima.  Prema tome, ovo je taj ši­ri savremeni kontekst govorenja jezika u okviru harizmatskog pokreta u hrišćanstvu.

            Različiti dijelovi knjige su već bili predstavljeni, službeno ili neslu­ž­beno, u različitim crkvenim ambijentima.  Želim da se zahvalim mnogim ljudima za ohra­brenje i podršku ovog projekta; doktoru Džeku Blankou, direktoru odbora Adven­­tističkog teološkog izdavačkog društva, kao i ostalim članovima društva, na tome što se ova knjiga pojavila u seriji njegovih monografija; doktoru Gordonu Hajdu i Viljemu Fagalu, koji su izvršili lekturu teksta, te mi pomagali dajući mi mno­ge naučne i druge vrijedne sugestije; Renaldu Sikveiri i Kut van Vajku, koji spremaju doktorat na Endrijus univerzitetu, koji su se pobrinuli za praktični dio i rad na kompjuteru, bez čega ova knjiga ne bi tako brzo ugledala svjetlost dana.  Korisni su bili i prijedlozi ljudi sa kojima sam razgovarao o ovoj temi tokom godina; budući da ih je mnogo, ovom prilikom ne bih nikoga posebno izdvajao.  Na­ra­­vno, podrazumijeva se da na sebe preuzimam svu odgovornost za sadržaj i ogra­ni­čenja knjige.

            Neprestano ohrabrenje i razumijevanje sam imao od svoje porodice.  Priprema ovog rada mi je oduzela mnogo više slobodnog vremena nego što se inače moglo očekivati, a to vrijeme je zakonski pripadalo mojoj ženi Hildi.  U pravom smislu riječi, njena ljubav i nesebičnost čine ključni doprinos ovoj knjizi, zato bih htio da je posvetim Hildi kao vrijednu nadoknadu za ljubav i podršku koju je poklanjala kako meni, tako i Božijem djelu.

                                                                                                Gerhard F. Hazel

                                                                                                Adventistički fakultet

                                                                                                Endrjus univerziteta

< O Knjizi

Sadržaj

Uvod >